زمانی که محققان شروع به جستجوی راهی برای بهبود کارایی روشنایی کردند لامپ کم مصرف 100 وات تخلیه پایه بسیاری از فناوریهای روشنای است.
از جمله چراغهای نئون، لامپهای سدیم کم فشار (نوعی که در نورپردازی فضای باز مانند لامپهای خیابانی استفاده میشود) و چراغهای فلورسنت تبدیل شدند.
هر دو توماس ادیسون و نیکولا تسلا در دهه 1890 با لامپ های فلورسنت آزمایش کردند.
اما هیچ یک آنها را به صورت تجاری تولید نکردند. در عوض، این پیشرفت پیتر کوپر هویت در اوایل دهه 1900 بود.
که به یکی از پیش سازهای لامپ فلورسنت تبدیل شد. هویت با عبور جریان الکتریکی از بخار جیوه و ترکیب یک بالاست وسیله ای متصل به لامپ که جریان جریان را از طریق لوله تنظیم می کند نور سبز آبی ایجاد کرد.
در حالی که لامپهای کوپر هویت کارآمدتر از لامپهای رشتهای بودند، به دلیل رنگ نور، کاربردهای مناسب کمی داشتند.
در اواخر دهه 1920 و اوایل دهه 1930، محققان اروپایی آزمایشاتی را با لوله های نئونی پوشیده شده با فسفر (ماده ای که نور فرابنفش را جذب می کند و نور نامرئی را به نور سفید مفید تبدیل می کند انجام می دادند.
این یافته ها جرقه برنامه های تحقیقاتی لامپ های فلورسنت در ایالات متحده را برانگیخت و در اواسط و اواخر دهه 1930، شرکت های روشنایی آمریکایی است.
چراغ های فلورسنت را به نیروی دریایی ایالات متحده و در نمایشگاه جهانی نیویورک 1939 نشان دادند.
این لامپ ها دوام بیشتری داشتند و تقریباً سه برابر کارآمدتر از لامپ های رشته ای بودند. نیاز به روشنایی کارآمد در نیروگاه های جنگی آمریکا منجر به پذیرش سریع فلورسنت ها شد.
و تا سال 1951، نور بیشتری در ایالات متحده توسط لامپ های فلورسنت خطی تولید می شد .
این کمبود انرژی دیگر بود – بحران نفتی 1973 – که باعث شد مهندسان روشنایی یک لامپ فلورسنت بسازند که میتوان از آن در کاربردهای مسکونی استفاده کرد.
در سال 1974، محققان در سیلوانیا شروع به بررسی این موضوع کردند که چگونه می توانند بالاست را کوچک کرده و آن را در لامپ قرار دهند. در حالی که آنها یک حق اختراع برای لامپ خود ایجاد کردند.
نتوانستند راهی برای تولید آن به طور عملی پیدا کنند. دو سال بعد در سال 1976، ادوارد همر در جنرال الکتریک متوجه شد که چگونه لوله فلورسنت را به شکل مارپیچی خم کند.
و اولین نور فلورسنت فشرده (CFL) را ایجاد کند.
مانند سیلوانیا، جنرال الکتریک این طرح را کنار گذاشت زیرا ماشین آلات جدید مورد نیاز برای تولید انبوه این چراغ ها بسیار گران بود.
شیشهای بلند و عبور جریان الکتریکی از آن، نور تولید کنند، اختراعی که به عنوان معروف شد
لوله گیسلر این چراغها تا اوایل قرن بیستم که یک نوع لامپ تخلیه است، محبوبیت پیدا نکردند