همیشه عسل با موم 1401 با ماده ی به نام موم از زنبور عسل تشکیل می شود.
حالی که Apis melifera یک حشره دنیای قدیم است ، کشت ملیو در مقیاس بزرگ زنبورهای بدون نیش دنیای جدید توسط مایاها از دوران پیش از کلمبیا انجام شده است.
یک زنبور عسل با خرطومی خود به کاسه گل میله طلایی کشیده شده است.
لانه زنبوری سلول های مومی منشوری شش ضلعی را نشان می دهد که زنبورهای عسل در آن عسل را ذخیره می کنند
عسل توسط زنبورهایی تولید می شود که شهد یا عسل جمع آوری کرده اند .
زنبورها به عسل به خاطر قندهایش اهمیت می دهند که برای حمایت از فعالیت متابولیک عمومی ، به ویژه ماهیچه های پروازی خود در طول جست و جو ، و به عنوان غذای لاروهایشان مصرف می کنند .
برای این منظور زنبورها عسل را ذخیره می‌کنند تا در طول علوفه‌گیری معمولی و همچنین در دوره‌های لاغری، مانند زمستان‌گذرانی ، زندگی خود را تامین کنند .
زنبورها در طول جستجوی علوفه از بخشی از شهد جمع آوری شده برای تقویت عضلات پرواز خود استفاده می کنند.
اکثر شهد جمع آوری شده برای تغذیه مستقیم حشرات مورد استفاده قرار نمی گیرد، بلکه در عوض برای برگشت به بدن است.
هضم آنزیمی و در نهایت نگهداری طولانی مدت به عنوان عسل در طول هوای سرد یا زمانی که سایر منابع غذایی کمیاب هستند.
زنبورهای بالغ و لارو عسل ذخیره شده را مصرف می‌کنند که چندین برابر شهد تولید شده انرژی دارد.
زنبور علوفه پس از خروج از کندو شهد یا عسلک غنی از قند را جمع آوری می کند.
شهد گل معمولاً 70 تا 80 درصد آب دارد و نسبت به عسل تمام شده که معمولاً حدود 18 درصد آب دارد، چسبناک‌تر است.
محتوای آب عسل شته ها و سایر حشرات واقعی به طور کلی بسیار نزدیک به شیره ای است که آن حشرات از آن تغذیه می کنند.
و معمولاً تا حدودی رقیق تر از شهد است. یک منبع میزان آب عسل را حدود 89 درصد توصیف می کند.
زنبور عسل چه از شهد یا عسل تغذیه کند، این مایعات روان را از طریق پروبوسیس خود می مکد ، که مایع را به پروبونتریکلوس زنبور می رساند.
