کودهای زیستی مانند کود شیمیایی فسفر یکی از اجزای بسیار مهم کشاورزی ارگانیک هستند که حاوی میکرو ارگانیسم‌های زنده در عوامل فرمولاسیون‌های حامل هستند که می‌توانند مستقیماً در مرحله خاک، بذر یا نهال استفاده شوند.
در صورت استفاده، با تثبیت کارآمد نیتروژن یا حل شدن فسفات یا با افزایش تعداد میکروارگانیسم هایی که به در دسترس بودن مواد مغذی که به راحتی توسط گیاهان جذب می شوند، وضعیت مواد مغذی گیاه را بهبود می بخشد.
رشد، عملکرد و پارامترهای کیفی گیاهان خاص با کودهای زیستی حاوی تثبیت کننده های نیتروژن باکتریایی، باکتری های حل کننده فسفات و پتاسیم و سویه های میکروبی برخی از باکتری ها به طور قابل توجهی افزایش یافت.
این کودهای زیستی در هنگام استقرار در خاک، یک جزء مهم گیاه را تشکیل می دهند که اغلب به عنوان ژنوم دوم گیاه شناخته می شود، به طور قابل توجهی در چرخه مواد مغذی در خاک و فرار از حمله پاتوژن کمک می کند
کودهای زیستی جایگزین بهتری برای کودهای مصنوعی هستند زیرا حاصلخیزی خاک و بهره وری محصول را بدون ایجاد هیچ گونه اثرات مضر بر محیط زیست به شیوه ای سازگار با محیط زیست و مقرون به صرفه بهبود می بخشند.
در طبیعت، تعدادی میکروارگانیسم مفید خاک وجود دارد که می تواند به گیاهان در جذب مواد مغذی کمک کند، کاربرد آنها را می توان با مداخله انسان با انتخاب ارگانیسم های کارآمد، کشت آنها و افزودن مستقیم یا از طریق بذر به خاک افزایش داد.
کودهای شیمیایی مانند اوره، دی آمونیوم فسفات و سوپر فسفات منفرد برای حفظ کمبود نیتروژن، فسفر و پتاسیم در خاک استفاده می شود، بیشتر این کودها با جریان یا تبخیر از بین می روند،گزارش شده است که باعث خسارات مالی و آلودگی محیط زیست می شود.
در سال‌های اخیر، استفاده از کودهای آهسته رهش به یکی از فناوری‌های نوآورانه مهم تبدیل شده است که در آن کودها با نانوذرات به دام می‌افتند تا در مصرف کود صرفه‌جویی شود و آلودگی محیط زیست به حداقل برسد.
نانوکودها با کاهش عوامل خطرزای محیطی ناشی از آلودگی خاک ناشی از کودهای شیمیایی، تأثیر مثبتی بر گیاهان و محیط زیست دارند، مزایای آن این است که کمتر از سایر کودها استفاده می شود .
علاوه بر سطح وسیع، در بسیاری از مطالعات روی نانوکودها، نشان داده شده است که گیاهان دارای اندازه کوچکتر از اندازه منافذ برگ و ریشه خود هستند و با تسهیل در دریافت مواد مغذی، کارایی استفاده را افزایش می دهند.
